Antonio Machado: A don Francisco Giner de los Ríos / Στον δον Φρανθίσκο Γ. ντε λος Ρίος

Aureliano de Beruete y Moret, 

Vista del Guadarrama desde El Plantío de los Infantes, 1910

A don Francisco Giner de los Ríos

Como se fue el maestro,

la luz de esta mañana

me dijo: Van tres días

que mi hermano Francisco no trabaja.

¿Murió? . . . Sólo sabemos

que se nos fue por una senda clara,

diciéndonos: Hacedme

un duelo de labores y esperanzas.

Sed buenos y no más, sed lo que he sido

entre vosotros: alma.

Vivid, la vida sigue,

los muertos mueren y las sombras pasan;

lleva quien deja y vive el que ha vivido.

¡Yunques, sonad; enmudeced, campanas!

Y hacia otra luz más pura

partió el hermano de la luz del alba,

del sol de los talleres,

el viejo alegre de la vida santa.

. . . ¡Oh, sí! llevad, amigos,

su cuerpo a la montaña,

a los azules montes

del ancho Guadarrama.

Allí hay barrancos hondos

de pinos verdes donde el viento canta.

Su corazón repose

bajo una encina casta,

en tierra de tomillos, donde juegan

mariposas doradas . . .

Allí el maestro un día

soñaba un nuevo florecer de España.

                           ΣΤΟΝ ΔΟΝ ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΝΤΕ ΛΟΣ ΡΙΟΣ

Όταν έφυγε ο δάσκαλος,

το φως αυτής της μέρας

μου είπε· πάνε τρεις μέρες, 

που ο αδελφός μου Φρανθίσκο, δε δουλεύει,

Πέθανε;.... Ξέρουμε μόνο ότι μας έφυγε

από ένα μονοπάτι καθαρό,

λέγοντάς μας: το πένθος σας για μένα

ας είναι δουλειά και ελπίδες.

Να είστε καλοί και τίποτε πλερισσότερο.

Να είστε αυτό που υπήρξα

ανάμεσά σας: ψυχή.

Να ζείτε, η ζωή μένει.

Οι νεκροί πεθαίνουν κι οιο σκιές περνούν.

Φέρνει αυτός που αφήνει

κι αυτός που έζησε ζη.

Ας ακουστεί το άμόνι , όχι η καμπάνα. 

Για ένα άλλο φως , πιο αγνό,

έφυγε ο αδελφός του πρωινού φωτός

και του ήλιου των εργοστασίων,

ο εύθυμος γέρος με την άγια ζωή.

… Φίλοι, φέρτε

το σώμα του στο βουνό,

στα γαλάζια βουνά της μεγάλης Γκουανταρράμα.

Υπάρχουν εκεί χαράδρες

με πεύκα πράσινα, όπου τραγουδάει ο αέρας.

Ας ξαπλώσει η καρδιά του

κάτω από μια ολοένα καταπράσινη βαλανιδιά,

στη γη με το θυμάρι, όπου παίζουν

χρυσαφένιες πεταλούδες...

Εκεί ο δάσκαλος, μια μέρα,

ονειρευόταν μια νέα άνθιση της Ισπανίας.

Μετάφραση: Μόσχος Λαγκουβάρδος